چرا شورت های زنانه و مردانه ؛ مدل های مختلفی دارند

چرا شورت های زنانه و مردانه ؛ مدل های مختلفی دارند

اصلا از سوآلم تعجب نکنید ! این یک سوآل جدی و خیلی خیلی بنیادی است . چیزی که اگر همه ی آدم ها به آن فکر کنند و جوابش را به دست بیاورند ، دنیا گلستان می شود .

انواع شورت زنانه :

شورت های زنانه مدل های بیشتری دارند . ولی این فقط دلیل تنوع طلبی زنان نیست . به هیچ عنوان . بلکه نشان دهنده ی تنوع طلبی مردها هم هست ( خیلی هم بد فکر نکنید . مطمئنا منظورم زن و شوهرهایی هستند که به هم محرمند !! ) .

شورت های ساده داریم . شورت های تورتوی . شورت های بندی . شورت های گل گلی . شورت های خیلی نازک . شورت های پاچه دار و خلاصه انواع و اقسام دیگری که هر کدامش یک کاربردی هم دارد . بعضی ها بیشتر از این که بپوشانند ، تاکید می کنند و بعضی ها هم برای شرایط جنگی ساخته شده اند !

انواع شورت های مردانه :

شورت های مردانه ، اصولا از تنوع کم تری برخوردارند . شاید دلیلش عدم حساسیت خانم ها به این مقوله است ( باز هم تاکید می کنم ؛ خانم های محرم شرعی ) چند تا مدل داریم : شورت پهلوی . شورت مامان دوز . شورت با جای خواب . شورت بی جای خواب . شورت گل گلی ( با خانم ها مشترک نیست چون این یکی را فقط پدربزرگ ها استفاده می کنند ) شورت چهل تکه ( جدیدا مد شده و خیلی هم تنوع رنگی دارد ) !

چرا ما شورت های یک سانی نمی پوشیم ؟

شورت اصولا خصوصی ترین ، درونی ترین و پنهان ترین لباس انسان است . سوای کاربردهای انکار ناپذیری که برای خانم ها در هنگام پوشیدن دامن و جهت جلوگیری از نتیجه گیری مردهای چشم چران دارد ، کاربرد شورت خیلی هم زیاد نیست . البته در کشورهای اروپایی و امریکایی که ملت با شورت کنار دریا لم می دهند و لیموناد ( البته کافرهای شان چیزهای دیگری هم می خورند ) می نوشند ، کاربردهای تزیینی هم پیدا می کند ولی مسلم است که آدم تا لباس های اصلی اش را درنیاورد ؛ شورتش معلوم نمی شود !

تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا آدم ها شورت های یک سانی نمی پوشند ؟ و این همه تنوع رنگ و مدل در لباسی که شاید شبی یک بار دیده شود ( آن هم برای محرم شرعی !! البته استثناء هم وجود دارد . چون ممکن است شب نباشد و روز باشد ؛ یک بار نباشد و چند بار باشد ؛ محرم نباشد و نامرحم باشد ) برای چیست ؟

جواب این سوآل خیلی اهمیت دارد :

انسان ، برای درونی ترین و شخصی ترین چیزهایش ، دست به انتخاب می زند . مدل های خاص ، رنگ های خاص ، اندازه های خاص ، هر کدام بستگی به فرد و سلیقه ی او دارد . در هر کشوی لباسی هم که بگردید ، دست کم سه تا شورت می توانید پیدا کنید . طرف اگر خیلی هم به لباس زیرهایش بی توجهی نشان دهد ، حداقل سه تا شورت را دارد .

حالا ...

سوآلات مهم :

شورت که دیده نمی شود ، چرا این قدر تنوع رنگ و مدل دارد ؟

شورت که دیده نمی شود ، چرا ما به آن اهمیت می دهیم ؟

شورت که دیده نمی شود ، چرا در خریدنش ، معیارهای خاص خودمان را داریم ؟

شورت که دیده نمی شود ، چرا یک پاره پوره اش را نمی پوشیم ؟

جواب های مهم :

چون انسان برای انتخاب خصوصی ترین چیزهایش ، خودش تصمیم می گیرد و حرف دیگران برایش اهمیت ندارد . وقتی این « چیز خصوصی » اهمیت پیدا می کند ، که در معرض دید عموم قرار می گیرد . جالب است که ما با این که می دانیم ممکن است شورتمان در طول روز دیده نشود ( مگر چه اتفاقی بیافتد !! ) بازهم چیزی می پوشیم که هم سالم و هم تمیز باشد . شورتی را می پوشیم که اذیتمان نکند . تنگ نباشد . گشاد نباشد . خودمان دست کم از مدل و رنگش خوشمان بیاید ( موارد بهداشتی اش را هم خودم می دانم . خواهشا به موارد بهداشتی شورت ، گیر ندهید ) . وقتی یک شورت پاره پوره می پوشیم ، در طول روز همه اش به این فکر می کنیم که چه قدر مؤذب و ناراحتیم . انگار همه دارند می بینند !

نتیجه ی مهم 1 :

شورت آدم و شعور آدم ( منظور همان طرز تفکر است ) ، شباهت های زیادی با هم دارند . شعور هم پنهانی ترین بخش ماست که وقتی حرف می زنیم یا چیزی می نویسیم ، پیدا می شود . فکر کنید چه قدر بد است وقتی آدم شلوار ذهنش را با کلمات پایین می کشد و شورت شعورتش را نشان می دهد و همه می بینند که آن زیر چه خبر است !!

نتیجه ی مهم 2 :

همان طور که ما در کوچه و خیابان راه نمی افتیم و شلوار ملت را پایین نمی کشیم که ببینیم شورتشان چه مدلی یا چه رنگی است ، شعور و درک و ایمان و عقیده ی افراد را هم نباید مورد تجسس قرار داد . به ما چه مربوط است که طرف در زندگی خودش چه کار می کند ؟ به ما چه که زیر شلوار زندگی اش ، چه شورتی را پوشیده است ؟ به ما چه که راه بیافتیم و در به در و خانه به خانه ، شلوار مردم را پایین بکشیم و از خصوصی ترین چیزهای زندگی شان سر در بیاوریم ؟

هر کس برای خودش اعتقاداتی دارد . مدلی را انتخاب می کند . چیزی را می پسندد . وقتی هم لباسش را درآورد ، این ما نیستیم که به او بگوییم : « اوه ! این دیگر چه شورتی است که پوشیده ای ؟ » بلکه او خود باید به فکر این قضیه باشد . ما فقط نگاه می کنیم و در نهایت به قضاوت می نشینیم . نه این که بپریم شورت طرف را بیرون بکشیم و مدلی را که خودمان دوست داریم ، به لنگش ببندیم !

اگر کسی را دیدید که لباس درست و حسابی پوشیده ؛ اما شورتش پاره است و با بی خیالی ، همان را در معرض نمایش گذاشته ، شما به راحتی می توانید دریابید که لباس فاخر تنش ، پشیزی ارزش ندارد .

***

متاسفانه داریم همه گی دچار این بلا می شویم . لباس های فاخر و شورت های کهنه و کثیف . چیزی که به آن « ظاهر سازی » می گویند !

***

امیدوارم اگر روزی ، مجبور شوم که لباسم را در منظر عموم از تن بیرون کنم ، دست کم ، شرمنده ی شورتم نباشم .